AN ANALYTICAL STUDY OF THE DHUTANGA PRACTICE PRINCIPLE OF MONKS IN SAKON NAKHON PROVINCE

Abstract

The objective of this thisis were : To study of the Dhutanga practice in Theravada Buddhism. 2) To study the methods of Dhutanga practice of monks in Sakon nakhon Province. 3) To analyze the Dhutanga practices of monks in Sakon nakhon Province. This Qualitative by Document analysis Research and in-depth interviews.The Dhutanga practices in Theravada Buddhism are practices but not precepts. They include refuse-rag-wearer’s practice, triple-robe-wearer’s practice, alms-food-eater’s practice, house-to-house-seeker’s practice, one sessioner’s practice, bowl-food-eater’s practice, later-food-refuser’s practice, forest-dweller’s practice, tree-root-dweller’s practice, open-air dweller’s practice, charnel-grounddweller’s practice, any-bed-user’s practice and sitter’s practice. Three postures of perseverance : sitting, standing, and walking. The practice of ascetic practices by monks in Sakon nakhon Province is to purify their defilements and become people who are content with little, who are easy to support, and who live simply. They practice regularly and adhere to the methods according to the Buddha's teachings that teachers have taught and passed down, in accordance with the Buddhist discipline strictly, in order to escape from the cycle of existence.The principles of Dhutanga practice of monks depend on the factors of the place that is convenient. They vow to use only triple-robe-wearer’s practice, alms-food-eater’s practice, any-bed-user’s practice, forest-dweller’s practice, vow to vow according to faith. Most follow the discipline that teachers have practiced. Training in the practice is a process, that is, training disciples, giving advice on developing the mind, teaching Vipassana meditation, giving training, suggestions and consultation. It is somewhat different in each school but adheres to the principles of Theravada Buddhism.

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาธุดงควัตรในพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาวิธีการปฏิบัติธุดงควัตรของพระสงฆ์ในจังหวัดสกลนคร 3) เพื่อวิเคราะห์การปฏิบัติธุดงควัตรของพระสงฆ์ในจังหวัดสกลนคร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เอกสาร (Qualitative by Document Analysis Research) การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interviews)ผลการวิจัยพบว่าธุดงควัตรในพุทธศาสนาเถรวาท เป็นวัตรแต่ไม่เป็นศีลมีการ ถือทรงผ้าบังสุกุล, ถือเพียงไตรจีวร, ถือเที่ยวบิณฑบาต, เที่ยวบิณฑบาตไปตามลำดับ, ถือนั่งฉันอาสนะเดียว, ถือฉันเฉพาะในบาตร, ห้ามภัตต์ที่ถวายภายหลัง, ถืออยู่ป่า, ถืออยู่ที่แจ้ง, ถืออยู่ป่าช้า, ถือในเสนาสนะแล้วแต่เขาจัดให้, ความเพียรใน อิริยาบถ 3 นั่ง ยืนและเดิน การปฏิบัติธุดงควัตรของพระสงฆ์ในจังหวัดสกลนคร เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสให้เป็นคนมักน้อย สันโดษ เลี้ยงง่ายอยู่ง่าย ทำการปฏิบัติเป็นประจำยึดมั่นเข้าสู่วิถีตามพุทธบัญญัติที่ครูบาอาจารย์ได้ให้การอบรมสั่งสอนถ่ายทอดต่อมา ตามพุทธวินัยอย่างเคร่งครัดเพื่อให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏหลักปฏิบัติธุดงควัตรของพระสงฆ์ ขึ้นอยู่กับปัจจัยสถานที่จะเอื้ออำนวย สมาทานในเรื่องการใช้ผ้าเพียง 3 ผืน การบิณฑบาตถือการอยู่เสนาสนะที่จัดไว้ไม่เลือกว่าสะดวกหรือไม่ อยู่ป่าเป็นวัตร สมาทานธุดงควัตรตามศรัทธาส่วนใหญ่ปฏิบัติตามวินัยที่ครูอาจารย์ได้ปฏิบัติสืบต่อมา การอบรมข้อวัตรปฏิบัติเป็นขั้นตอน คือ การอบรมลูกศิษย์ แนะนำการเจริญจิตภาวนา สอนวิปัสสนากรรมฐาน ให้การอบรมแนะนำให้คำปรึกษา แตกต่างกันบ้างแต่ละสำนักแต่ยึดตามหลักพุทธศาสนาเถรวาท