PROMOTING STUDENT ACTIVITIES THROUGH BUDDHIST-BASED MORAL CLINIC CURRICULUM: A CASE STUDY OF TESSABAN 1 BAN SADAO SCHOOL, SADAO DISTRICT, SONGKHLA PROVINCE

Abstract

This research aimed to (1) explore the concepts and theories related to the promotion of student activities at Tessaban 1 Ban Sadao School, Sadao District, Songkhla Province; (2) examine the Moral Clinic Curriculum based on Buddhist principles; and (3) analyze the implementation of student activity promotion through the aforementioned curriculum. The study employed a qualitative research methodology, gathering data from documentary research and in-depth interviews with 16 purposively selected key informants. These informants were categorized into four groups: Buddhist scholars, school administrators, students, and parents, in order to ensure diversity and comprehensiveness of perspectives. The primary research instrument was a semi-structured interview form. Data analysis was conducted through content analysis and thematic analysis, involving coding and categorizing data into themes for in-depth interpretation.The findings revealed three key dimensions of student development: (1) (Sila) – students demonstrated more respectful speech, greater adherence to school regulations, enhanced responsibility, discipline, and humility; (2) (Samadhi) – students showed improved focus in class, better emotional regulation, and the ability to use breathing techniques to maintain mindfulness and emotional stability; and (3) (Panya) – students developed more thoughtful decision-making processes, clearer life goals, holistic self-reflection, and improved critical thinking and understanding of life.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการส่งเสริมกิจกรรมแก่นักเรียนในโรงเรียนเทศบาล 1 บ้านสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา (2) ศึกษาหลักสูตรคลินิกคุณธรรมตามแนวพุทธศาสตร์ และ (3) วิเคราะห์การส่งเสริมกิจกรรมด้วยหลักสูตรคลินิกคุณธรรมตามแนวพุทธศาสตร์ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลจากเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 16 ท่าน ซึ่งคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ครอบคลุม 4 กลุ่ม ได้แก่ นักวิชาการเชี่ยวชาญทางพระพุทธศาสนา ผู้บริหาร นักเรียน และผู้ปกครอง เพื่อให้ได้ข้อมูลที่หลากหลายและครอบคลุม เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis) และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงธีม (Thematic Analysis) โดยสร้างรหัสข้อมูล (Coding) และจัดกลุ่มเป็นธีมเพื่อตีความเชิงลึกผลการวิจัยพบว่า 1. ด้านศีล การพูดจาสุภาพขึ้นเคารพกฎระเบียบมากขึ้นมีความรับผิดชอบในหน้าที่มีวินัยและความอ่อนน้อมเพิ่มขึ้น 2.ด้านสมาธิ ตั้งใจเรียนมากขึ้นควบคุมอารมณ์ได้ดีขึ้นใช้เทคนิคผ่านลมหายใจเพื่อควบคุมสติได้ดีขึ้นมีสมาธิและความมั่นคงทางอารมณ์มากขึ้น 3. ด้านปัญญา ใคร่ครวญก่อนตัดสินใจมีเป้าหมายชีวิตที่ดีขึ้นสะท้อนตนเองได้รอบด้านมีวิจารณญาณและความเข้าใจชีวิตเพิ่มขึ้น