AN ANALYTICAL STUDY OF PHILOSOPHY OF LAW ON VIKALAPHONCHANA APPROACH TO INTERMITTENT FASTING (IF)

Abstract

This research aimed to achieve three objectives: 1) to explore the concepts and theories behind Intermittent Fasting (IF); 2) to examine the philosophy of “Vikalaphonchana”; and 3) to analyze the philosophy of “Vikalaphonchana”in relation to the IF framework. The study adopted a qualitative research approach, utilizing documentary analysis.The research showed that: 1) Intermittent Fasting involves alternating between periods of fasting and eating. Its core principles focus on reducing caloric intake and increasing energy expenditure. Specifically, processed foods high in starch, sugar, saturated fats, and trans fats should be minimized or avoided, while natural foods such as vegetables, fruits, and legumes are recommended.To maximize fat utilization, fasting should last at least 12 hours.2) The philosophy of “Vikalaphonchana” refers to a set of Buddhist monastic disciplines that govern the types of food, classified according to the “Galic” categories, which restrict both food items and the time limits within which the food must be consumed in the context of monastic life. Monks are restricted to eating before noon but may consume water, beverages, and the five allowable items known as “Bhasaj 5” throughout the day. Excessive consumption of these can contribute to weight gain and the development of non-communicable diseases in monks. Monks are encouraged to follow the Buddha principles of “Pochane Mattanyuta”, which advocates mindfulness when consuming food. This practice aligns with the philosophical, psychological, and neurological principles governing brain, mind, and behavior, helping monks maintain healthy eating habits.3) An analysis of “Vikalaphonchana” in light of the Intermittent Fasting concept reveals a contradiction between the monastic eating schedule and Intermittent Fasting principles. While monks refrain from eating solid food after noon, they are still permitted to consume liquids and certain allowable items, which diverges from the strict fasting intervals prescribed in Intermittent Fasting.For both monks and laypeople who are overweight or wish to maintain their health, studying the concept and theory of Intermittent Fasting can provide knowledge that encourages a change in eating behavior. Therefore, combining the principles of Phochanemattanyuta with the Intermittent Fasting approach is recommended

การศึกษาวิจัยเรื่อง ศึกษาวิเคราะห์นิติปรัชญาว่าด้วยวิกาลโภชนาตามแนวโปรแกรม Intermittient Fasting ( IF ) มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับ Intermittent Fasting 2) เพื่อศึกษานิติปรัชญาว่าด้วยวิกาลโภชนา 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์นิติปรัชญาว่าด้วยวิกาลโภชนา ตามแนว Intermittent Fasting การศึกษานี้ได้ดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพแบบเอกสาร ( Documentary Research) ผลการวิจัยพบว่า:1) Intermittent Fasting (IF) เป็นการอดอาหารเป็นช่วง ๆ สลับกับช่วงรับประทานอาหาร หลักการย่อ ๆ ประกอบไปด้วย การลดการนำเข้าและเพิ่มการนำออก การลดการนำเข้า ควรลดหรือหลีกเลี่ยงอาหารแปรรูปทุกชนิดที่มีปริมาณแป้งและน้ำตาลรวมทั้งไขมันอิ่มตัวและไขมันทรานส์ในปริมาณที่สูงในทางกลับกันควรเน้นการบริโภคอาหารที่เป็นธรรมชาติแทน เช่น ผัก ผลไม้ ธัญพืชตระกูลถั่ว เป็นต้น การเพิ่มการนำออกทำได้โดยช่วงที่อดอาหารควรอดไม่น้อยกว่า 12 ชั่วโมงขึ้นไปเพื่อทำให้ร่างกายดึงไขมันที่สะสมออกมาใช้ แต่วิธีการนี้ไม่ได้เหมาะสมกับทุกคน เช่น หญิงตั้งครรภ์และให้นมบุตรไม่ควรนำมาปฏิบัติ เพื่อให้เกิดผลเสียต่อสุขภาพน้อยที่สุดจึงควรศึกษารายละเอียดก่อนลงมือปฏิบัติและในกรณีของผู้ป่วยที่รับประทานยาประจำอยู่ควรปรึกษาแพทย์ก่อนเริ่มลงมือทำ 2) หลักนิติปรัชญาว่าด้วยวิกาลโภชนาพบว่าเป็นบทบัญญัติทางพระวินัย ที่ควบคุมเกี่ยวกับประเภทของอาหารที่จัดตามกาลิกต่าง ๆ ซึ่งจำกัดทั้งในเรื่องของชนิดอาหารและเวลาที่เก็บสะสมไว้ฉันได้ และพบว่าแม้ว่าพระภิกษุจะฉันภัตตาหารได้ไม่เกินเที่ยงวันแต่สามารถฉันน้ำปานะและเภสัช 5 ได้ตลอดวัน ซึ่งการฉันลักษณะดังกล่าวมากเกินไปจึงเป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดภาวะน้ำหนักเกินและเกิดโรคในกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรังขึ้นในพระภิกษุ พระภิกษุจึงควรปฏิบัติตามหลัก โภชเนมัตตัญญุตาที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ให้พิจารณาอาหารขณะที่ฉัน เนื่องจากพบว่ามีหลักการปฏิบัติที่สอดคล้องกับการหลักการทำงานทางปรัชญาทางจิตวิทยาและประสาทวิทยาศาสตร์ของสมอง จิตและพฤติกรรม เมื่อพระภิกษุปฏิบัติตามแล้วพระภิกษุจะมีสุขภาพที่ดีได้เนื่องจากสามารถควบคุมพฤติกรรมการบริโภคได้3) ศึกษาวิเคราะห์นิติปรัชญาว่าด้วยวิกาลโภชนาตามแนว Intermittent Fasting พบว่าการฉันของพระภิกษุย้อนแย้งกับหลักการบริโภคตามแนว Intermittent Fasting เนื่องจากแม้เลยเที่ยงวันไปแล้วพระภิกษุยังฉันน้ำปานะและเภสัชห้าได้สำหรับพระภิกษุและฆราวาสที่มีน้ำหนักเกินหรือต้องการรักษาสุขภาพ การศึกษาแนวคิดและทฤษฎีของ Intermittent Fasting สามารถทำให้เกิดความรู้ความเข้าใจ ที่กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคได้ ดังนั้นจึงแนะนำให้ผสมผสานหลักการบริโภคแบบ โภชเนมัตตัญญุตาเข้ากับวิธี Intermittent Fasting