AN ANALYTICAL STUDY OF KAMMA IN THE MAHAKAMMA VIBHANGA SUTTA

Abstract

This research was a qualitative study through documentary research. The study had three objectives, which were 1) to study the principles of kamma in Theravada Buddhism, 2) to examine the process of kamma in the Mahākammavibhaṅga Sutta, and 3) to analyze the concept of kamma in the Mahākammavibhaṅga Sutta. The researcher focused on primary sources: the Tipitaka, volumes 23 and 34 from the Mahamakut Buddhist University edition, Thai version (91 volumes). Secondary sources include the Commentary, volume 34 from the Mahamakut Buddhist University edition, Thai version (91 volumes), as well as other texts such as the Paramatthajotikā, Mahā Abhidhammatthasaṅgahaṭīkā, section 5, volume 2, and the Abhidhammatthavibhāvinīṭīkā, volume 2. The book of sacred texts includes the Visuddhimagga, research papers, journals, articles, and writings related to kamma in Theravada Buddhism and the Mahākammavibhaṅga Sutta.The research findings revealed that:The concepts of kamma in Theravada Buddhism consist of 16 principles, which can be summarized into three: 1) Dittthadhammavedaniya kamma, 2) Uppajjavedaniya kamma, and 3) Aṗarāpariyavedaniya kamma. These three types of kamma are distinct and do not interfere with each other. In the Mahākammavibhaṅga Sutta, it was found that mental kamma has greater consequences than bodily and verbal kamma. Among the eight properties, one still experiences feelings. Bad deeds result in bad consequences, good actions lead to good outcomes, and neutral actions lead to neutral results. There is no such thing as good leading to bad or bad leading to good because cause and effect always align. For those with insight, discussing kamma must be done by the truth, such as bad kamma resulting from immoral behavior. The Buddha approved of showing the appropriate consequences of actions, including when it is necessary or unnecessary to reveal certain kammic effects.

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการค้นคว้าจากเอกสาร (Documentary Research) มีวัตถุประสงค์ 3 อย่าง คือ 1) เพื่อศึกษาหลักกรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษากระบวนการของกรรมในมหากัมมวิภังคสูตร 3) เพื่อวิเคราะห์เรื่องกรรมในมหากัมม วิภังคสูตร ผู้วิจัยมุ่งเน้นที่จะศึกษาจากคัมภีร์ปฐมภูมิ คือ พระไตรปิฎกเล่มที่ 23 และ 34 ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย ฉบับภาษาไทย 91 เล่ม คัมภีร์ชั้นทุติยภูมิ คือ คัมภีร์อรรถกถาเล่มที่ 34 ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย ฉบับภาษาไทย 91 เล่ม คัมภีร์ฎีกา คัมภีร์อนุฎีกา คือ คัมภีร์ปรมัตถโชติกะ มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา ปริจเฉทที่ 5 เล่ม 2 และคัมภีร์อภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกาเล่ม 2 คัมภีร์ปกรณ์วิเศษ คือคัมภีร์วิสุทธิมรรค งานวิจัย เอกสาร วารสาร บทความ และงานเขียนที่เกี่ยวกับเรื่องของกรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท เรื่องกรรมในมหากัมมวิภังคสูตรผลการวิจัยพบว่า:หลักกรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาทมี 16 ข้อ ย่อลงแล้วมี 3 คือ 1) ทิฏฐธัมมเวทนียกรรม 2) อุปปัชชเวทนียกรรม 3) อปราปรเวทนียกรรม เพราะกรรมทั้ง 3 นี้มีความชัดเจนในฐานะของตนไม่ก้าวก่ายกัน กรรมในมหากัมมวิภังคสูตรพบว่า มโน กรรมมีโทษมากกว่ากายกรรมและวจีกรรม ในสมบัติทั้ง 8 ยังเสวยเวทนาอยู่ การทำกรรมชั่วย่อมได้ผลชั่ว ทำกรรมดีย่อมได้ผลดี ทำกรรมไม่ชั่วไม่ดีย่อมได้อทุกขมสุข ทำดีได้ชั่วทำชั่วได้ดีนั้นไม่มี เพราะเหตุและผลย่อมตรงกันเสมอ สำหรับผู้มีญาณจะกล่าวเรื่องกรรมต้องกล่าวให้ถูกต้องตามหลักความจริง เช่น กรรมชั่วมีวิบากของทุจริตมีเป็นต้น พระพุทธเจ้าจึงทรงเห็นชอบด้วย เพราะกรรมที่ควรแสดงให้เห็นว่าควรก็มี กรรมที่ควรแสดงให้เห็นว่าไม่ควรก็มี กรรมที่ไม่ควรแสดงให้เห็นว่าไม่ควรก็มี กรรมที่ไม่ควรแสดงให้เห็นว่าควรก็มี