INSTRUCTIONAL LEADERSHIP BASED ON THE PRINCIPLES OF PAPANIKADHAMMA BY SCHOOL ADMINISTRATORS UNDER ROI ET PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE 2

Abstract

The objectives of this research were 1) to study the academic leadership based on the principles of Pāpaṇika Dhamma of school administrators under the Roi Et Primary Educational Service Area Office 2, 2) to compare the levels of academic leadership based on Pāpaṇika Dhamma classified by position, educational level, and work experience, and 3) to study the guidelines for developing academic leadership based on Pāpaṇika Dhamma of school administrators. The samples consisted of 335 administrators and teachers, as well as 5 key informants. The research instruments were a five-rating-scale questionnaire with a reliability coefficient of .97 and an interview form. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, one-way analysis of variance (F-test), and content analysis. The research findings revealed that: 1) The overall academic leadership based on Pāpaṇika Dhamma of school administrators was at a high level. The highest mean was found in the area of educational supervision, followed by teacher development and curriculum development, while the lowest mean was in the area of vision, goal, and mission setting. 2) The comparison of academic leadership based on Pāpaṇika Dhamma classified by position and educational level showed statistically significant differences at the .05 level, whereas work experience showed no statistically significant difference at the .05 level. 3) The development guidelines for academic leadership based on Pāpaṇika Dhamma comprised four aspects: (1) vision, goal, and mission setting, (2) curriculum development, (3) teacher development, and (4) educational supervision, totaling 20 guidelines. These guidelines reflected the essence of Pāpaṇika Dhamma, emphasizing wisdom, analytical ability, and moral collaboration as key elements for developing effective academic leadership and enhancing the quality of education in a sustainable manner.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 2) เปรียบเทียบระดับภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาจำแนกตามตำแหน่ง ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน และ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูรวม 335 คน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .97 และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (F-test) และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านการนิเทศการศึกษา รองลงมาคือด้านการพัฒนาครู ด้านการพัฒนาหลักสูตร และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุดคือด้านการกำหนดวิสัยทัศน์ เป้าหมาย และพันธกิจ 2) การเปรียบเทียบภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรม จำแนกตามตำแหน่งและระดับการศึกษา พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนเมื่อจำแนกตามประสบการณ์การทำงาน ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา มี 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการกำหนดวิสัยทัศน์ เป้าหมาย และพันธกิจ ด้านการพัฒนาหลักสูตร ด้านการพัฒนาครู และด้านการนิเทศการศึกษา รวมทั้งสิ้น 20 แนวทาง ซึ่งสะท้อนถึงการใช้หลักปาปณิกธรรมเป็นแนวทางในการพัฒนาผู้นำที่มีปัญญา รอบคอบ และยึดคุณธรรม เพื่อยกระดับคุณภาพการจัดการศึกษาอย่างยั่งยืน